gereksiz bir nisan günü
herhangi bir sahilde, durgun denizi izliyorum.
hava kapalı.
bu, ahmaklar için bir uyarı.
ince giyinmişim
ve yanımda şemsiyem de yok.
bu beni ahmak yapar mı?
-
yürüyorum denizi izleyerek.
biraz üşüyorum.
biraz da düşünüyorum.
gerçi, düşünecek ne kaldı?
boğazımda bir yumru,
aklımda birkaç kelime.
toparlayabilsem güzel şeyler söyleyeceğim de
toparlayamıyorum.
olsun.
canım sağ olsun.
hayatım eskiden de böyleydi,
şimdi de böyle.
kelimeler sadece yazarken güzel.
-
şöyle bir etrafa bakıyorum,
bahar geliyor memleketimin her yerine.
çiçekler açıyor,
kuşlar ötüyor,
insanlar ölüyor
-ki kimileri içimizde-
ve bu bir döngüdür, gidiyor.
bir bank görüyorum güzel yeşil çimlerin arasında.
etrafında papatyalar falan var.
papatyaları seviyorum.
fiyatı her geçen gün artsa da çiçekçilerde
burada bedava
ve hepsi dalında
güzel.
otur dooş.
-
insanlar var,
birlikte yürüyor.
insanlar var
tek başına duruyor.
ve kediler
umursamıyor.
bence de miyav.
-
bir küçük kız geçiyor önümden ana, babasıyla.
4-5 yaşlarında.
kocaman gözleri gülüyor.
ellerini ovuşturmasından belli,
üşüyor.
yaz kızı.
ama neşesi yerinde.
seke seke geliyor.
"aa, papatya!"
hemen yanlarına koşuyor.
babası heyecanlı, hemen telefonunu çıkarıp kızının fotoğrafını çekiyor.
bir de böyle.
bir de böyle.
bu olmadı.
bir de böyle.
kız tatlı,
her fotoğraftan sonra gidip nasıl çıktığına bakıyor.
kirlenmemiş duygular, insana yaşam sevinci veriyor
derken kız bir papatyayı koparıp başlıyor;
"seviyor, sevmiyor... seviyor, sevmiyor..."
nereden öğrendi kim bilir?
bunu o kadar heyecanlı yapıyor ki,
"seviyor, sevmiyor... seviyor, sevmiyor... seviyor, sevmiyor..."
son yaprakta bağırıyor,
"seviyor!"
ve ekliyor,
"ben papatyaları çok seviyorum!"
kopardığı papatyayı yere atıyor.
papatyanın yaprakları yok.
papatya, kökünden ayrı.
papatya,
öldü.
bence küçük kız neyi sevip, neyi sevmediğini bilmiyor.
canı sağ olsun.
"hadi kızım" sesiyle uzaklaşıyor küçük kız.
mutlu aile tablosu bir papatyanın ölümüyle sonuçlanıyor.
ben de onları izliyorum.
dünyada ruhlar da yaşıyor,
buna bazen inanıyorum.
-
gereksiz bir nisan günü
herhangi bir sahilde, durgun denizi izliyorum.
hava kapalı.
yağmur atıştıyor,
gözyaşlarıma karışıyor.
bu beni ahmak yapar mı?
