gereksiz kafiye, gereksiz şiir

piyon

etse de

is-

piyon

olamaz

şam-

piyon.

merhaba

sigaraya karşıydım,

şimdi sigaraya karşıyım.

bir nefes daha,

bir nefes,

aha!

bir yudum daha,

bir yudum,

aha!

haha!

ahaha!

sarhoşken yazmayı seviyorum.

sarhoşken -azmayı seviyorum.

şark-ı görevi: koşuyolu

 

şark-ı görevi: falling in rain

 

yazık

içimde kira vermeden oturan bir öküz,

kimsesiz kalmış bir garip öksüz,

fırtına sonrası bir ağaç

ki o da köksüz.

-

kelimeler, ne kadar oynanırsa oynansın bazı gerçekleri değiştirmiyor.

yazık

ki-

ne

yazık.

ömür

ömür, 

bir şeylere sahip olabilmek için

çok kısa

ama

güzel 

bir şeylere dahil olabilmek için

yeterli.

-

yeterli.

eksik

özleme.

özle.

öz.

boş laf

hayat.

ha kalk,

ha yat.

şark-ı görevi: geçmek süresi

 

yeşil papağanın ızdırabı

hayat kısa,

kuşlar uçuyor 

ve hepsi kendi havasında.

hava sonsuz boşluk.

güneş, yıldızlar ve bulutlar...

onlar da boşa kanat çırpıyor

bizim gibi.

hayattalar yani,

türkiye'deler.

tek dertleri de bu sanki.

düşününce 

bizim gibi;

kime, ne zararları var?

-

kısacık ömürlerinde

yükselmek ve alçalmak tek yaptıkları.

yahu,

havada öleyazan bir kuş

bizim kadar alçalamaz,

gücünü toparlayamayıp yere düşse

bizim kadar incinemez.

son nefesinde bir kediye yem olsa

bizim kadar yenilemez.

kime, ne zararları var?

-

tutsaklığa karşı bir duruş işte kuş.

en azından benim için.

hepimizin kendi sınırları var.

kuşlarsa sınırları aşıyor.

umutsuz günlerimizde bir an için gördüğümüzde

anlamsız hayatlarımıza kol, kanat geriyor.

e bu da bizi kuş beyinli yapıyor.

bu laf bile kibir dolu.

kibrimiz, insanlığımızdan.

insanlık, sandığımızdan kötü.

sandığımızda da sadece kötülükler var.

bu da bizi insan yapıyor.

dünyanınsa altı, üstü kuş.

kuş nereyi istila ediyor?

kime, ne zararları var?

-

tarih, melekleri bile kanatlı resmetmiş.

kuşlar da gökyüzünün melekleri

başlarında bir hareleri olmasa da.

üstelik seslerinde hayat buluyoruz.

allah affetsin,

israfil'in pozitifi.

öğreniyoruz,

öğreneceğiz.

ölüm, herkesin kıyameti.

hepimiz bir gün öleceğiz.

ve öldürdüğümüz her kuş için hayat bize sormayacak mı

kime, ne zararları var?

-

buyursunlar: https://www.gazeteduvar.com.tr/yesil-papaganlar-bakanligin-elinden-simdilik-kurtuldu-haber-1568720

şark-ı görevi: your decision

 

amin

duvarlar oluşunca

dualar oluşur.

dört bir

yanım-

ız-

d....

a..

sigara

güneş batarken

tutunacağım

tek dal.

nefes

al.

harcımız değilmiş

harcımız değilmiş.

biz, deniz kumundan karılmışız.

ıslak ve nemli.

kalamayız bir arada.

tutmaz.

her şey güzel giderken bir anda,

bir anda 

yıkılırız.

olmaz.

-

yani...

düşünsene,

ikimiz de sahil çocuğuyuz.

birimiz ege, 

birimiz akdeniz.

bir ayağımız yosun,

bir ayağımız deniz.

ama suyumuz ısınmış.

olsun.

biz olamadık,

bari canımız sağ olsun.

her şeyin iyi gidebilme ihtimali,

her şeyin gidebilme ihtimaline yenik düştü.

-

ne diyeyim,

bir enkaz kaldırma çalışması bu.

toparlayabilmek ne kadar kolay, bilmiyorum.

enkazımızı

hem kazıyorum hem de gömüyorum

bir sultan abdal hikayesi gibi.

kapanın kapılar,

şah, mat.

yatırım tavsiyesi değildir

çok değerliyiz ya,

ondan.

hepimiz 

harcanıyoruz.

ahmaklar da ağlar

gereksiz bir nisan günü 

herhangi bir sahilde, durgun denizi izliyorum.

hava kapalı.

bu, ahmaklar için bir uyarı.

ince giyinmişim

ve yanımda şemsiyem de yok.

bu beni ahmak yapar mı?

-

yürüyorum denizi izleyerek.

biraz üşüyorum.

biraz da düşünüyorum.

gerçi, düşünecek ne kaldı?

boğazımda bir yumru,

aklımda birkaç kelime.

toparlayabilsem güzel şeyler söyleyeceğim de

toparlayamıyorum.

olsun.

canım sağ olsun.

hayatım eskiden de böyleydi,

şimdi de böyle.

kelimeler sadece yazarken güzel.

-

şöyle bir etrafa bakıyorum,

bahar geliyor memleketimin her yerine.

çiçekler açıyor,

kuşlar ötüyor,

insanlar ölüyor 

-ki kimileri içimizde-

ve bu bir döngüdür, gidiyor.

bir bank görüyorum güzel yeşil çimlerin arasında.

etrafında papatyalar falan var.

papatyaları seviyorum.

fiyatı her geçen gün artsa da çiçekçilerde 

burada bedava

ve hepsi dalında

güzel.

otur dooş.

-

insanlar var,

birlikte yürüyor.

insanlar var

tek başına duruyor.

ve kediler

umursamıyor.

bence de miyav.

-

bir küçük kız geçiyor önümden ana, babasıyla.

4-5 yaşlarında.

kocaman gözleri gülüyor.

ellerini ovuşturmasından belli,

üşüyor.

yaz kızı.

ama neşesi yerinde.

seke seke geliyor.

"aa, papatya!"

hemen yanlarına koşuyor.

babası heyecanlı, hemen telefonunu çıkarıp kızının fotoğrafını çekiyor.

bir de böyle.

bir de böyle.

bu olmadı.

bir de böyle.

kız tatlı,

her fotoğraftan sonra gidip nasıl çıktığına bakıyor.

kirlenmemiş duygular, insana yaşam sevinci veriyor

derken kız bir papatyayı koparıp başlıyor;

"seviyor, sevmiyor... seviyor, sevmiyor..."

nereden öğrendi kim bilir?

bunu o kadar heyecanlı yapıyor ki,

"seviyor, sevmiyor... seviyor, sevmiyor... seviyor, sevmiyor..."

son yaprakta bağırıyor,

"seviyor!"

ve ekliyor,

"ben papatyaları çok seviyorum!"

kopardığı papatyayı yere atıyor.

papatyanın yaprakları yok.

papatya, kökünden ayrı.

papatya, 

öldü.

bence küçük kız neyi sevip, neyi sevmediğini bilmiyor.

canı sağ olsun.

"hadi kızım" sesiyle uzaklaşıyor küçük kız.

mutlu aile tablosu bir papatyanın ölümüyle sonuçlanıyor.

ben de onları izliyorum.

dünyada ruhlar da yaşıyor,

buna bazen inanıyorum.

-

gereksiz bir nisan günü 

herhangi bir sahilde, durgun denizi izliyorum.

hava kapalı.

yağmur atıştıyor,

gözyaşlarıma karışıyor.

bu beni ahmak yapar mı?

şark-ı görevi: 0=2