karşımda gözümü alıyor,
yerimi değiştirmek de zor,
üşeniyorum.
her zamanki gibi içip içip söyleniyorum.
bir de inceden başım ağrıyor
ve ben
hayatımdaki bazı insanlardan
sıkıldığımı hissediyorum.
-
yani,
böyle şeyleri yazmayalı çok oldu.
açıkçası onlara da yazmak istemiyorum.
yakınlıkları biraz uzak,
uzaklıkları kısmen daha iyi,
iyilikleri artık kendilerine olsun istiyorum.
daha doğrusu,
ne desem eksik kalıyor.
zaman geçiyor
ve ben
zamanla sevemiyorum.
çünkü hayat her şeyi değiştiriyor.
ağrıdan ağırlaşan başımda saçım kalmamış,
benimle kalan sakallarım daha da ağarmış.
hayat işte,
değişmeyeceğimi sanmak, benim aptallığımmış.
