otuz dört yaşıma böyle gireceğimi hiç düşünmemiştim.
bir hastanede,
elimde sıra kağıdım,
robotik çağırılma sesini duyayım diye kapattığım kulaklığım,
çığlıklık atan ciğerlerim ve boğazım...
gergin bekleyiş sonrası verdiğim tahlillerle röntgenler
bana ne hissettiğimi söyleyebilirler-
mi?
-
herkesin derdi başka.
eskiden hava olsun diye yazardım
şimdi yaşıyorum.
ben, yaşlanıyorum.
önceden tek derdimdi aşklarım,
şimdi sanırım gerçekten ölüyorum.
bir elimde tahlilim,
bir elimde ciğerim
ve kanım.
otuz dört yaşımda bu değildi hayalim,
ne yalan söyleyeyim.
-
geriye gidelim,
sabah uyandım doğum günümde ve mecburi izindeydim.
mail'ler telefonuma akıyor ve ben de buna takıyorum.
sanki bunun için yaşıyorum.
yaşamak için aradığım sebep bu değil.
eğil dooş, eğil.
kusman lazım.
kan, kırmızı değil.
görüyorsun ya...
-
devamı belki sonra.
