1 Mart 2015 Pazar

alfred'in son günü.

...o sabah alfred bir huzursuz uyandı.
yalnız yaşıyordu.
bir apartmanın yedinci katında
musluk sesinden başka bir sesi yoktu.
aç değildi.
tok da değildi.
yatağından kalktı usulca,
pencereden şehre doğru baktı.
şehir puslu,
şehir nefret dolu
ve kimsesiz...
milyonluk hayal kırıklığı ayaklarının altındaydı alfred'in.
yine yüzünü yıkadı,
yine dişlerini fırçaladı.
aç değildi.
zaten tok da değildi.
kan çanağı gözleri, düşüncelerini ele veriyordu.
her zamanki kıyafetlerini giydi.
pantolonunun yırtık paçasına baktı,
aldırmadı.
evin kapısını kilitledi ve aynaya baktı.
alfred, otuz yıldır yaşıyordu.
alfred, otuz yıldır alışıyordu.
alfred, otuz yıldır dayanamıyordu.
yeni kestirdiği saçlarına baktı.
sakallarının arasına karışmış beyazlara...
üç ay önce duran saate baktı.
anı düşündü,
anı kaçırdı.
kim bilir, belki de temiz hava almak istedi.
pencereyi açtı,
kendini yavaşça aşağıya bıraktı.
apartmanlar üçüncü kattan sonra daha zararlı.
ve müteahhitler
ve mühendisler
artık bunu anlamalı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder